Op deze vrijdag een achterstallig 'dichterlijke donderdag' gedicht van Hans Bouma
uit het boek: 'De taal van het troosten'.
(N.a.v. het boek van H. Nouwen)
Blijf
Noem mij niet, zeg mij niet,
geen woord, geen blik, geen hand-
hoe zou jij weten.
Blijf staan, ga weg,
ik wil jou niet, verdraag jou niet.
Te veel, te vol,
te leeg voor jou.
Steen is steen,
ijs is ijs,
geen mens ben ik meer.
Blijf staan, ga-
ga niet weg, o jij,
jij zo ver, jij zo vreemd,
blijf waar je bent.
Wie je bent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Een reactie kan ik erg waarderen!