Stille week
door Jaap Zijlstra
Het voorjaar bloeit, de knoppen breken
en bloesems geven taal en teken.
De vogels zingen. God, wat is dit mooi.
Ook ik wil zingen in mijn alledaagse kooi.
Maar kan niet. Deze dagen staat
tussen de takken uw bebloed gelaat.
De bomen lopen wonderbaarlijk uit
rond uw verminkte, naakte huid.
Spijkers die hand en hout doorboren,
de aarde bloeit als nooit tevoren.
Ik hunker naar wat genade is,
naar opbloei en verrijzenis.
Maar kan het voorjaar nog niet aan,
eerst moet de Heer zijn opgestaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Een reactie kan ik erg waarderen!