Vaderdag

Vaderdag.
Manlief werd goed in het zonnetje gezet met mooie praktische kadootjes.
Maar vaderdag is ook een dag om stil te staan bij onze hemelse Vader.
Wat een zegen dat we ook een Vader in de hemel hebben die er altijd is en zal zijn!
Die ons helemaal kent al van voor onze geboorte, onze haren heeft geteld...

Afgelopen weken heb ik een boek van Henri Nouwen gelezen: 'Eindelijk thuis'.
Het boek bevat gedachten bij Rembrandts 'De terugkeer van de verloren zoon'.
Wat wordt de liefde van de Vader daar groots in omschreven.



Het boek gaat uitvoerig in op de gelijkenis van de verloren zoon. Dit vanuit de positie van de verloren zoon, de vader en de oudste zoon. Want als lezer kun je je heel goed identificeren met een van de twee zoons (al is dat niet altijd leuk, wel leerzaam!).
De jongste zoon gedraagd zich zeer kwetsend, hij vraagt om de erfenis terwijl zijn vader nog leeft.
Met andere woorden: hij kan niet wachten tot zijn vader is overleden.
Maar toch staat zijn vader op de uitkijk om hem met open armen te onvangen wat een liefde!
Niet verdiend, maar ruimschoots gekregen.
Hier is een recensie van het boek te vinden. Zeer de moeite waard.

Ook met de jongens bij dit verhaal stil gestaan. Het 'onze Vader' gezonen en het lied 'Mijn Vader dank U wel'.

Zelf vind ik het volgende schilderij over de gelijkenis van de verloren zoon erg mooi.
Het schilderij is gemaakt door Luc Blomme. 



Op deze site is nog meer werk van hem te vinden.
Hij maakt deel uit van de Dominicaanse gemeenschap in Knokke.