Een merel zingt uw hoge naam ter ere,
de wolken schuiven onder u voorbij,
de vissen prijzen u in klare meren,
de aarde bidt uit stomme monden klei.
Tot uwe dienst staat het heelal gerezen,
de knie der bomen wringt zich in het stof,
gij leeft van 't hunkeren van wie u vrezen,
en wordt verwekt op vleugelen van lof.
Van eeuwigheid tot eeuwigheid zijt gij,
het woord dat van de aanvang wijsheid is,
een schimmenspel op wolken duisternis.
En toch zijt gij zo ademloos nabij,
dat wij, uw tred vernemend op de winden,
diep in ons bloed uw lof geschreven vinden
Door W.J van der Molen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Een reactie kan ik erg waarderen!